هرگاه دچار التهاب روده هستيم چه چیزی مصرف نماييم؟

التهابات روده عمدتا به دو گروه مشخص تقسیم می شوند: کولیت اولسراتیو (التهاب کولون همراه با زخم) و بیماری کرون که به آن ها بیماری التهابی شکم یا به اختصار IBD می گویند و نباید با IBS یا سندرم تحریک پذیر شکمی اشتباه شوند.

کولیت اولسراتیو، التهابی با منشأ ناشناخته است که می تواند به همه قسمت های روده بزرگ یا کولون حمله کند. بنابراین اگر همه کولون گرفتار شود، «کولیت اولسراتیوکلی» نامیده می شود. اما اگر فقط یک قسمت گرفتار گردد، برحسب ناحیه ابتلا نامگذاری می شود. مثلا التهاب کولون سیگموئید که این ناحیه مبتلا شده است.

از طرف دیگر، بیماری کرون نوع دیگری از التهاب است که می تواند در طول دستگاه گوارش یعنی از دهان تا مخرج را گرفتار کند. ولی اغلب قسمت های پایین تر روده، التهاب تهی روده (ایلئوتیس) و یا التهاب تھی روده و کولون (ایلئوکولیتیس) اتفاق می افتد که علت آن مانند کولیت اولسراتیو شناخته شده نیست.

التهاب از ریشه لاتین «این فلیمر (Inflammare)» به معنای آتش زدن گرفته شده است و بخشی از دستگاه گوارش که ملتهب است، به شکل ناحیه ای سوخته دیده می شود.

غذا عاملی برای اختلالات گوارشی و شکایت بیماران است. هر اجتماعی تأکید زیادی بر غذا و نوع آن دارد و فرهنگ آب و هوایی نیز بر این اختلالات تأثیر می گذارند. در حقیقت افسانه ها، رسوم اجدادی ما و علاوه بر آن ها مسائل روحی و اعتقادی و … بر آن چه که ما می خوریم، تأثیر می گذارند. عجیب نیست اگر بگویم بیمارانی که دچار اختلالات گوارشی هستند، از رژیم غلط پیشینیان خود تأثیر گرفته اند. بنابراین بد نیست که مطالعه ای در مورد رژیم خود داشته باشیم و عادات غلط غذایی و رژیمی خود را تصحیح نماییم. چه بسا به حذف ماده ای از رژیم خود، اختلالی را ریشه کن کنیم.

در واقع کسانی که می دانند چه می خورند، سریع تر بهبودی می یابند. من معتقدم که بیمارانم بسیار متوقع هستند. بنابراین بد نیست در ادامه جملاتم بگویم که، رژیم و ویتامین ها نمی توانند همه مشکلات و اختلالات را درمان نمایند. اما می توانند نقشی اساسی در بیماری کرون، التهاب کولون داشته باشند.

معمولا مقداری از پروتئین ها از جداره روده ملتهب، تراوش می شوند. بنابراین افرادی با اختلالات نام برده شده بایستی رژیمی غنی از پروتئین داشته باشند.

IBD (بیماری التهابی شکم) اختلالی جدی است و بر دستگاه گوارش وات مهمی دارد. در ادامه، حتى خطر توسعه سرطان نیز وجود دارد.

متأسفانه اطلاعات کافی برای بیمارانی که از این بیماری در عذاب هستند و نقش رژیم در این نوع بیماری وجود ندارد و این اطلاعات جزئی است.

همه می دانیم که اختلالات و بیماری های گوارشی از مصرف نوعی از غذاها ناشی می شوند. به عنوان مثال، بیماری سلیاک نمونه بسیار خوبی است.

حذف پروتئینی خاص و گلوتن از رژیم، بیماری اسهال را متوقف می کند. پزشکان، مصرف گندم، چاودار، جودوسر و جو را در این نوع بیماران قدغن کرده اند و تأکید زیادی دارند تا خریداران، برچسب روی فرآورده های غذایی را مطالعه کنند. هرچند که بیمار در آی بی دی IBD (بیماری التهابی شکم) نوع غذای مصرفی خود را نمی شناسد. معمولا در این زمان پزشکان به بیماران خود می گویند: « هر غذایی که با تو سازگاری دارد، بخور.» برخی از محققان بر این اعتقاد هستند که غلات شیرین موجود در صبحانه یا فقدان دانه های غلات در رژیم، ممکن است در توسعه اولیه کولیت اولسراتیو و بیماری کرون تأثیر داشته باشند. البته عده کمی از پزشکان و محققان با این فرضیه ها متقاعد شده اند.

دود، در هردو بیماری IBD و IBS نقش مهمی بازی می کند. بیماران مبتلا به بیماری کرون، تمایل بیشتری به سیگار کشیدن دارند. البته ممکن است کولیت اولسراتیو هنگام قطع سیگار عود کند.

آیا واقعا دود، بدن را از کولیت اولسراتیو حفظ می کند؟ گاهی این اعتقاد وجود دارد که نیکوتین سبب بهبودی عده ای از بیماران می شود. اما با به عوارض جانبی بالا و همچنین نیکوتین، این ماده توصیه نمی شود. در برای سیگاری های سابق نیز، این تجویز خطرناک است.

– قهوه و الكل

برای بسیاری از افراد، یک فنجان قهوه که شامل ۵۰-۴۰ میلی گرم کافئین است، حرکات روده را تحریک می کند. (گرچه چای کافئین کمتری دارد. اما مواد دیگری از همان دسته شیمیایی در آن موجود است. گرچه کسانی که به مصرف کافئین حساسیت دارند، به خانواده ی کولاها حساسیت ندارند، اما اگر شما قبلا تحریکات شکمی زیادی داشته اید، من تأکید به مصرف آن ندارم.

الكل، نقش عمده ای در اجتماعات و همچنین زندگی پر مشغله کشورهای غربی بازی می کند. احتمالا یک آرام بخش استفاده می شود. اعتدال در مصرف الکل به گردش خون کمک می کند. بخصوص گردش خون در سرخرگ های قلب و ترکیبات منفی خون. لیپوپروتئین ها با دانسیته کم (LDL) که عامل مهمی در بیماری های قلبی هستند را کاهش می دهد. اما مصرف الكل اثر زیان بار و مخربی بر آنزیم های گوارشی که از مخاط دستگاه گوارش ترشح می شود، دارد. زمانی که بیمارانم را به کاهش یا حذف الكل ترغیب می کنم، آنها ادعا می کنند که برای تحریک اشتهای شان الكل می نوشند. بنابراین با توجه به اثرات مخرب الكل سعی کنید این مایع را ترک کنید و از خوردن آن پرهیز نمایید.

بیماران مبتلا به کرون زمانی که برای درمان از داروی مترونیدازول Metronidazole (فلاجيل اFlagy) استفاده می کنند، به هیچ وجه نباید الكل مصرف کنند.

در افراد الکلی هنگام استفاده از آنتابیوز (Antabuse) عکس العمل های شدید و خطرناکی رخ می دهد.

– رژیمی برای جلوگیری از کولیت اولسراتیو و بیماری کرون

تغذیه در بهبودی نقشی مهم و اساسی را بازی می کند. کودکانی با بیماری کرون یا بیماری کولیت اولسراتیو، به دلیل استفاده از داروها بخصوص داروهای استروئیدی دچار کاهش رشد می شوند.

البته افزایش مقدار کالری در کودکان، منجر به بهبودی آنها می گردد. مصرف این دارو در زنان باردار نیز سبب توقف یا کندی رشد در جنین خواهد شد.

تعادل در رژیم و وجود مواد مغذی برای همه افراد، چه بیمار و چه سالم بسیار مفید است. همه ما نیاز به رژیمی با پروتئین بالا داریم. رژیمی همراه با موادی از قبیل: تخم مرغ، پنیر، غلات، مرغ، ماهی، گوشت به همراه سبزیجات، رژیمی پرفایده و مفید است. 

اما به خاطر داشته باشید که رژیم با پروتئین بالا، رژیم کاهش وزن است. کالری پروتئین بایستی به وسیله افزایش مقدار نشاسته ها، سیب زمینی، برنج، ماکارونی، نان و کیک متعادل شود. چربی ها نبایستی کاملا حذف شوند. چربی به ازای هر گرم دارای حدود ۹ کالری انرژی است. در حالی که پروتئین نشاسته، فقط ۴ کالری انرژی تولید می کند. از آن جایی که مرکبات و سالاد غالبا كم مصرف می شوند، ممکن است کمبود ویتامین ها بخصوص ویتامین و پیش بیاید.

دقت کنید که در هنگام حذف ماده ای غذایی از رژیم این پرهیز بایستی با احتیاط بیشتری صورت گیرد. زیرا گاه مقداری از غذاهای مطلوب، از رژیم غذایی حذف می شود.

نکته مهم و قابل یادآوری این است که باید تجربیات غذایی گذشته و تحمل شما نسبت به غذاهای معین و خاص، در نظر گرفته شود. اگر تاریخچه گذشته شما عدم تحمل به نوع خاصی از مواد یا دسته ای از مواد را نشان می دهد، بایستی با پزشک خود مشورت کنید.

لاکتوز و فرآورده های لبنی

هنوز هم بیماران و پزشکان به این نتیجه نرسیده اند که، آیا فرآورده های لبنی برای بیماران مبتلا به IBD مضر هستند. حتی برخی از پزشکان بر این عقیده اند که بیمارانی که خیلی زود از شیر مادر گرفته شده اند یا با شیر مادر تغذیه نشده اند، دچار التهاب کولون می شوند. البته این مورد هنوز به اثبات نرسیده است.

عدم تحمل لاکتوز قند شیر، در بسیاری از مردم وجود دارد و این افزایش عدم تحمل، با زیاد شدن سن بالا می رود. زیرا آنزیم گوارشی لاکتاز که ملکول های لاکتوز را می شکند، با افزایش سن کاهش می یابد.

این امر به عدم هضم لاكتوز منجر شده و لاکتوز (قند شیر غیرقابل جذب، به سمت قسمت پایین روده حرکت می کند. جایی که باکتری های روده روی این مواد کار کرده، سبب دل پیچه، نفخ و تولید گاز و مدفوع آبکی می شوند. و این ها همه به دلیل عدم وجود لاکتاز کافی است. التهاب مناطقی از روده سبب عدم تحمل عناصر دیگر شیر، نظیر: پروتئین ها (کازئین و لاکتالبومین Casein & Lactalbumin می شود. اما در این میان، بیمارانی با کولیت اولسراتیو و التهاب وجود دارند که ناراحتی آن ها به اسهال و دل پیچه منتهی شده و یا در برخی موارد، حتی خون در مدفوع آنها دیده شده است.

به بیمارانی که نمی توانند این چنین غذاهایی را تحمل نمایند، توصیه می کنم که این غذاها را مصرف نکنند. برای بیماران با تاریخچه طولانی، عدم تحمل شیر، (بیمارانی که از کودکی این مشکل را داشته اند.) پیشنهاد میکنم، رژیم کم لاکتوز را آزمایش کنند. که البته گاه این آزمایش مفید خواهد بود. اگر عدم تحمل لاکتوز وجود دارد، بیمار بایستی از مصرف شیر، پنیر، بستنی و کره پرهیز نماید. البته لاكتوز نقش مهمی در فرآورده های غذایی ندارد. گرچه جانشینی برای پنیر و بیشتر بستنی ها نیست اما در حال حاضر بستنی های بدون لاکتوز وارد بازار شده است. اما در مورد مواد دیگر، مثلا می توان خامه های غیر لبنی را جایگزین نمود. پیشنهاد میکنم مصرف تدریجی شیر را طی دو هفته آغاز کنید. اگر بعد از این آزمایش، شما و پزشک تان احساس کردید که مفید است، سپس آن را تثبیت نمایید. در ضمن فرآورده های تجاری شیر غنی شده با لاکتاز همانند لاکتاید (Lactaid) نیز وارد بازار شده است.

آیا این مواد قابل تحمل هستند؟

در برخی از بیماران، مصرف میزان کمی از فرآورده ها قابل تحمل است. (کمتر از ۲۴۰ گرم) اما ممکن است هر افزایشی در این فرآورده، برگشت علائم را به همراه داشته باشد. باید در نظر داشته باشید که رژیم کم لاکتوز، رژیم کم کلسیم است و در واقع، اگر ما فرآورده های شیری را از رژیم خود حذف کنیم، کلسیم کافی را از رژیم دریافت نخواهیم کرد. 

مکمل های کلسیم همراه با ویتامین D که لازمه ی پیشگیری از کمبود کلسیم است، بخصوص در زنان باردار با زنان شیرده، یائسه و بیمارانی که استروئید مصرف می کنند، لازم است.  زیرا استروئیدها باعث تضعیف استخوان ها می شوند.

– فيبر

امروز هر کسی می داند گاه، برای رسیدن به رژیمی مطلوب به مصرف میوه های تازه و سبزیجات نیاز است. در رسانه ها و مجلات دختان، باری اخوانده ایم که در قسمت های مختلفی از جهان (آفریقا)، مردم ریشه ها و فیبرها را به وفور مصرف می کنند. در نتیجه، از اختلالات روده ای در امان هستند. بیماری هایی که در قسمت های مختلف و کشورهای توسعه یافته وجود دارد، بیماری هایی نظیر: انقباض کولون، تحریکات کولون، يبدست دیورتیکول و سرطان کولون که به فراوانی در این کشورها دیده می شود. البته این ساده انگاری است اگر ما تصور کنیم که این مسأله فقط به مصرف فیبر بالا در این کشورها اختصاص دارد. بلکه باید در نظر بگیریم که در واقع این کشورها محیط آلوده ندارند و غذاهای آن ها شامل افزودنی های خاص نیست. همچنین تنش، اضطراب و افسردگی در این جوامع وجود ندارد یا بسیار کم به چشم می خورد. اما این رژیم رژیم با فیبر بالا) نقش اساسی در سلامت دارد.

توجه داشته باشید، زمانی که بیمار هستید و مبتلا به اسهال یا انقباضات شکمی، خونریزی فعال و ناراحتی های دستگاه گوارش می باشید، مصرف ریاست بیماری شما را تشدید می کند. در واقع در این زمان، رژیم منوی سبزیجات پخته و کمپوت باشد. همچنین موز، زمانی که است، به راحتی تحمل می شود. در مورد سبزیجات، سبزیجات کاملا رسیده است، به راحتی تحمل می شود. در مورد سبزیجات، سبزیجات بخارپز شده، (من خانواده کلم، کلم بروکسل و براکلی و گل کلم را حذف می کنم در این مورد به بیمارانم تأکید می نمایم که گل های کوچکی از براکلی خوب تحمل می شود. سیب زمینی و دانه های غلات، می‌توانند مصرف شوند.

بنابراین دسته ای از میوه ها و سبزیجات که به خوبی تحمل می شوند، استفاده کنید. در آزمایشات مختلف مشخص شده که مقادیر محدودی از میوه های تازه و سبزیجات مورد استفاده هستند. زیرا گاه این مواد سبب مسدود شدن و باریک شدن ناحیه ای می شوند. مثلا من ناحیه ای را مشاهده کردم که به وسیله فیبر ذرت یا چوب ذرت، رشته سبزیجات یا حتی به وسیله زیتون، بسته شده بود. البته گاهی اوقات نواحی در روده باریک وجود دارند که به وسیله التهاب قبلی یا زخم، دچار انسداد شده اند که با مصرف این مواد، گاه تشدید خواهند شد.

– مکمل های ویتامین

بیماران، والدین و خانواده آنها، پزشکان و ….. بارها از رسانه های مختلف در مورد نقش رژیم و ویتامین ها در درمان IBD شنیده اند.

در مورد بیماران با التهاب ایلئوم و با التهاب کولون، گاه به مصرف مکمل ها همراه با رژیم طبیعی نیاز است. از آن جایی که میوه های تازه و سبزیجات و آب میوه اغلب در رژیم این بیماران حذف می شود، مکمل های ویتامین C (اسید اسکوربیک) یا مقدار استانداردی از مولتی ویتامین تجویز می شود. در رژیم این بیماران، مصرف فرآورده های لبنی به طور معمول حذف یا کم می شود. بنابراین فقدان کلسیم اتفاق می افتد که برای برطرف کردن این کمبود، بایستی از مکمل های کلسیم استفاده کرد. در بیمارانی با بیماری کم خونی ( افرادی که سلول های قرمز و هموگلوبین خون شان کمتر از حد معمولی است.)

شرایط زیر، باعث تشدید بیماری شان می شود:

• خونریزی از مخرج
• مصرف ناکافی آهن و ویتامین های تشکیل دهنده خون
• مصرف ناکافی استید فولیک و ویتامین B12
• کاهش جذب آهن در اثنی عشر یا دوازدهه
• استفاده از داروهایی معین که با جذب اسید فولیک تداخل دارند، همانند سولفاسالازین که اغلب برای درمان IBD استفاده می شود.

پزشک شما می تواند بر اساس یک سری آزمایشات به آسانی مقدار ویتامین B12، فولات (اسید فولیک و آهن خون را کنترل نماید. ویتامین B12 به منظور برطرف کردن مشکلات جذب، به صورت تزریقی تجویز می شود.

اسید فولیک و آهن می توانند به شکل قرص مصرف شوند. اما آهن در مواردی استثنایی، به شکل تزریقی نیز تجویز می گردد.

بنابر تجربیات من، بسیاری از بیمارانی که IBD دارند، اگر آهن را به شکل خوراکی مصرف کنند، دچار مشکلات شکمی خواهند شد. مشکلاتی، نظیر دل پیچه و یبوست که بسیار آزاردهنده اند. همچنین مدفوع آنها تیره رنگ شده و گاه ناحیه مخرج دچار خونریزی می شود. توجه داشته باشید فرآورده های آهنی را مصرف کنید که با شما سازگار باشند.

نقش عناصر کمیاب چیست؟

مقداری مواد حیاتی در خون وجود دارد که به میزان ناچیز حضور دارند. این عناصر را عناصر کمیاب می گویند. در واقع، این مواد برای سلامت بافت های بدن ضروری هستند. از جمله این عناصر، روی است. محققان دریافته اند که، بیمارانی با مشکلات پوست و دهان و اختلالات روده، ذخیره پایینی از روی دارند. این بیماران به لحاظ کاهش جذب این ماده یا کمبود مواد غذایی لازم، دچار بیماری می شوند. در ضمن روی می تواند به شکل قرص (یا کپسول) مصرف شود.

همچنین عناصر کمیاب دیگری، نظیر سلنيوم وجود دارند که فقدان یا کاهش آن سبب مشکلات قلبی می شود. اما کمبود این ماده به ندرت پیش می آید و معمولا در افرادی دیده می شود که تغذیه آنها از طریق ورید صورت می گیرد. روشی که به اسم، «تغذیه وریدی تام» نامیده می شود. این ناکفایتی با اضافه کردن سلنیوم در همه محلول ها جبران شده است.

– مکمل های غذایی

در برخی از افراد به دلیل فقر غذایی، مکمل های غذایی داده می شود. برای افزایش کالری و مواد مغذی، این مواد و فرآورده ها به شکل مایع هستند و طعم خوبی دارند و همچنین دارای کالری بالایی می باشند. اما در هر صورت، آنها مکمل هستند و در مقام جانشین غذایی واقعی، قرار دارند. آنها در مواقعی تجویز می شوند که انسداد مکانیکی، از عبور غذا از میان روده جلوگیری می نماید.

ان شور ساستیکال یا فلکسی کال مکمل هایی هستند که تجویز می شوند. البته این مکمل ها گران هستند و گاه طعم ناخوشایند آنها موجب شکایت بیماران می گردد.

راه دیگر افزایش کالری، حتی در بیمارانی که قسمتی از روده‌ی آنها برداشته شده یا دچار التهاب روده هستند، دادن چربی به شکلی است که نیاز به تشکیل مسیل به وسیله غذاهای صفراوی و عصاره لوزالمعده که به طبیعی در هضم اتفاق می افتد، نداشته باشد. آن چه به این بیماران می د شکلی از تری گلیسرید با زنجیره متوسط (MCT) است که زنجیره کوتاه تر اسیدهای چربی که در رژیم به طور طبیعی یافت می شود، دارند. برای مثال، روغن ذرت یک اسید چرب با زنجیره بلند است که به آسانی جذب نمی شود.

– تغذیه روده ای

این اصطلاح به معنی تغذیه بیمار به شکل مایع است که به آسانی از روده کوچک جذب می شود. همچنین روشی است که بخصوص به وسیله متخصصان انگلیسی در درمان بیماری کرون توصیه شده است. این فرآورده های رژیمی محتوی کوچک ترین عناصر مواد غذایی یعنی مینواسیدها، قندها، تری گلیسریدها یا اسیدهای چرب، ویتامین ها و عناصر هستند.

البته بیماران کرون را بایستی به سختی برای مصرف این فرآورده ها متقاعد کرد. چون اغلب نامطبوع هستند. حتی فضانوردان نیز اغلب از مصرف عناصر رژیمی سرپیچی می کنند. اما استفاده از عناصر غذایی جایگاه خاصی در کولیت اولسراتیو حاد قبل از جراحی دارد و یا راهی برای درمان التهاب در بیماری کرون می باشد.

پیشگیری از تشکیل سنگ های اگزالات کلیه شاید این بحث در نگاه اول، موضوعی مجزا به نظر بیاید. اما بیماران مبتلا به التهاب روده IBD، بیماری کرون و کولیت اولسراتیو، اغلب از سنگ های کلیوی رنج می برند. برخی از این سنگ های کلیوی از نوع اکسالات هستند. در واقع این مهم است که بفهمیم چگونه بیماری روده ای در تشکیل سنگ های اگزالات نقش دارد.

اگزالات چیست و چگونه التهاب روده منجر به این مشکل می شود؟

اگزالات که همان اسید اگزالیک است، ترکیبی آلی می باشد که به طور طبیعی در غذاها بخصوص در غذاهایی با منشا گیاهی ایجاد می شود و از طریق ادرار دفع می گردد.

– چه غذاهایی محتوی اگزالات بالایی هستند؟

اگزالات، بیشتر در سبزیجات دارای برگ سبز، لوبیا، غلات، چغندر، ریواس، شکلات، چای، قهوه و بادام زمینی یافت می شود.

– وقتي اگزالات توسط مردم عادی مصرف می شود، چه اتفاقی می افتد؟

رژیم معمول روزانه، محتوی ۱۰۰-۸۰ میلی گرم اگزالات است که در بیشتر مردم جذب نمی شود. اما نمک های کلسیم غیر محلول، در روده کوچک تشکیل می گردند که از طریق مدفوع دفع می شوند. از طریق دیگر، افزایش مقدار اگزالات در ادرار، ناشی از افزایش اگزالات مصرفی است.

– افزایش جذب در افراد مبتلا به بیماری روده ای یا بیمارانی که روده آنها به وسیله عمل جراحی کوچک شده، چگونه صورت می گیرد؟

به نظر، دو مکانیسم در این نوع بیماران وجود دارد. ابتدا بیمارانی با بیماری روده کوچک اسیدهای چرب را به طور ناچیزی جذب می کنند کلسیم در روده کوچک تشکیل صابونی با اسید چرب را می دهد که اگزالات به شکل محلول باقی می ماند و سبب افزایش جذب می شود. به علاوه در مبتلایان به بیماری روده، بخصوص اگر ایلئوم گرفتار است، مشکل جذب نمک های صفراوی وجود دارد که نتیجه ی آن، عبور نمک های صفراوی به داخل کولون است.

افزایش نمک های صفراوی در کولون، سبب افزایش جذب اگزالات در کولون می شود.

بهترین راه پیشگیری از سنگهای اگزالات چیست؟

شما باید در رژیم غذایی خود، مصرف اگزالات و چربی را محدود کنید. همچنین به منظور رقیق کردن ادرار، مصرف مایعات را افزایش دهید و از مصرف محتویات اگزالات بپرهیزید. در ضمن نباید از مکمل های ویتامین C مصرف کنید. زیرا این ویتامین در بدن برخی از افراد به اگزالات تبدیل می شود.

اگر فعالیت کلیه های شما طبیعی است، شما می توانید در رژیم خود از فرآورده های کلسیم، گلوکونات یا کلسیم کربنات استفاده نمایید. این فرآورده ها می توانند جذب اگزالات را در برخی افراد متوقف نمایند. هیدروکسید آلومینیوم نیز می تواند جذب اگزالات را کاهش دهد که البته در این زمینه، نمی تواند با کلسیم برابری کند.

از مصرف غذاهای پرچرب، بخصوص غذاهای سرخ شده، کره، کرم های غنی شده و سس های چرب بپرهیزید. از طرف دیگر، غلات، گوشت و تعدادی از فرآورده های رژیمی، اگزالات کمی دارند.

غذاها – نوشیدنی ها – آب میوه ها

این مواد به سه دسته تقسیم می شوند:

1- مواد غذایی کم اگزالات یا بدون اگزالات:(کمتر از 2 میلی گرم اگزالات در هر غذا) این دسته مواد غذایی می توانند به مقدار دلخواه مصرف شوند.

2- مواد غذایی با مقدار اگزالات متوسط:(10-2 میلی گرم اگزالات در هر وعده غذایی) مقدار مصرف را به نصف فنجان در روز محدود کنید.

3- مواد غذایی با اگزالات بالا: (بیشتر از 10 میلی گرم در هر وعده غذایی) از مصرف آن ها اجتناب ورزید.